Niyetini, kim olduğumu bildiğimden iyi biliyordum da, herkes 1 şansı hak eder, ön yargıyla yaklaşmıcam, gözümle görmeden inanmam gibi, kişisel gelişim kitaplarından öğrendiğim 5 para etmez cümlelerle kendimi avutarak hazırladım buluşma gününe. Bile bile lades oldum. Sonra tahmin edin bir daha nezaman aradı?? İpucu yukarıda. 1 ay sonra. Görüşelim mi diye. Görüştüm. Bu sefer kendimi kandırarak gitmedim.Görmek istedim sadece. Arama sıklığı 1 haftaya düşmüştü ama benim de hevesim kaçmıştı. Bir tek inandığım söz vardı, o da "nasıl başlarsa öyle devam ettiği". Değişeceğine inanmadığım için mesajlarına cevap vermemeye başladım. O da çok uzatmadı zaten. bir kaç mesajdan sonra mesajlar kesildi. Aylar sonra tekrar ortaya çıktı. Mesajlasmaya başladık. Bıkmadan usanmadan görüşelim diyor, ben de işim var diyordum. Bir kaç denemeden sonra iyi dedim buluşalım. Okurken bazılarınızın bence çocuk istemeye başlamış gibi dediğini işitir gibiyim. Ozaman kemerlerinizi bağlayın ve inişe hazırlanın. Asmalı'da buluştuk. Başbaşa kalmak istemediğim için arkadaşlarımın yanına götürdüm. Her şey normal gibiydi. Arkadaşlarımdan biriyle biraz sohbet etmesi dışında. 2 gün sonra arkadasım bana seslendi ve " senin o aksam yanımıza getirdiğin şahsın soyadı neydi? " dedi. Neden diye sordum. Face'ten friend request yollamıs ve görüşelim mi bir akşam diye mesaj atmıs da o mu diye merak ettim demez mi. Şimdi ikisini de toprağa gömdüm.
Arkadaslarım sen ilişki falan yaşayamazsın çok güvensizsin, agresifsin diyorlar. Doğru şiirde de dediği gibi biz nasılsak aşkı da öyle yaşarız. Her ilişkimi güvensizlik ve kavga üzerine kuruyorum. Burdan beni böyle yapan bütün erkeklere teşekkür ederek hikayemi bitirmek istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder